EN / NL
Anno Dijkstra
De Wittenkade 170-1HG
1051 AP Amsterdam
www.annodijkstra.nl
anno@annodijkstra.nl
Anno Dijkstra boetseert beelden om te vertragen, het vluchtige, afwezige beeld weer aanwezig te stellen. Moderne communicatiemedia – televisiebeelden, krantenfoto’s, computerbeelden –, snel en kortstondig, tonen ons de verste uithoeken van de wereld. In de intimiteit van onze huiskamers worden we getuigen van dingen die zich ver weg afspelen, maar juist daardoor benadrukken ze vooral de afstand en vervreemding tot de beelden die we zien. Anno Dijkstra wil in zijn werk de fysieke en emotionele relatie van kijker tot beeld, en daarmee onze verantwoordelijkheid tot wat we zien, herstellen: door het vervlakte beeld weer aanwezig te maken als een fysiek driedimensionaal object dat een plaats inneemt in onze ruimte.
In zijn werk heeft de kunstenaar de laatste jaren een verschuiving doorgemaakt van een nadruk op iconische beelden die deel zijn van ons collectief geheugen, naar portretten van mensen die gevonden zijn in het anonieme alledaagse leven. Maar de zoektocht naar de centrale vraag van presentatie en representatie en het gebruik van het medium, blijft centraal staan.
Terwijl de kunstenaar in eerder werk vragen stelde naar de (onze?) verantwoordelijkheid voor gebeurtenissen, die door middel van vliedende en zich steeds weer herhalende mediabeelden in het collectieve geheugen verankerd liggen, neemt hij in het meer recente werk een stap terug en vraagt hij zich af wat het betekent om uit de anonimiteit getild te worden en als beeld blootgesteld te worden aan ontelbare onzichtbare ogen.
We worden voortdurend gefilmd, gefotografeerd, gadegeslagen, onze beeltenis ver vermenigvuldigd: we laten onze selfies rondcirkelen op allerhande sociale media waarbij de relatie tussen kijker en bekekene, voyeurist en object, beeld en subject, ruimte en tijd volledig losgeslagen is. Het beeld leeft een eigen leven en wordt, losgerukt van de plek van zijn eigenaar, meegesleurd in de maalstroom van de tijd. Anno Dijkstra wil dit proces omkeren, het beeld opnieuw stollen, tastbaar maken en tot stilstand brengen in onze fysieke ruimte zodat het bevraagd kan worden en we er een relatie mee kunnen aangaan.
Terwijl hij in zijn laatste werk ‘De Onbekende Burger’ zonder wetenschap van de persoon een monument maakte van een willekeurig gekozen Nederlander wiens beeltenis door foto’s en internet verkregen werd , concentreerde hij zich in ‘The Making Off’ op een gevangene die voorbij de anonimiteit uit de maatschappij was gehaald en onzichtbaar was gemaakt. Het werk Proces ligt in dezelfde lijn en stelt eveneens de plaats en toe-eigening van een uitgewist beeld aan de kaak. Van wie is het beeld? Van de eigenaar, de maker, de kijker? Kan een beeld ooit samenvallen met zijn projecties? En wat is de relatie tussen beeld en geheugen? Dit zijn vragen die de kunstenaar in al zijn werken steeds opnieuw vanuit verschillende gezichtspunten onderzoekt.
Website by Harris Blondman